zaterdag, maart 07, 2009

Heel soms...

Eigenlijk wou ik zeggen dat ik normaal gesproken sterk ben, maar soms even heel veel verdriet heb. Maar verdriet hebben is niet het tegenovergestelde van sterk zijn. Misschien moet je zelfs wel sterk zijn om soms even heel veel verdriet te kunnen hebben. Ik weet namelijk dat het altijd weer kleiner wordt, dat grote verdriet. Dan wordt het weer zo klein dat het in mijn handtas past, samen met alle andere dingen die mij maken tot wie ik ben. Maar vandaag of eigenlijk nu, want misschien blijft het de rest van de dag wel niet, nu is het even heel groot. Nu huilt alles in mij, nu stromen de tranen over mijn wangen, nu doet mijn hart pijn, is mijn moederhart even leeg, stil en in de war. Het zoekt en kan niet vinden. Straks komt het weer tot rust. Dan weet mijn hart weer dat het goed is, dan snapt mijn hart het weer. Maar nu even niet....

5 opmerkingen:

patjem zei

aangrijpend

AmoorahNL zei

Wow wat openhartig. Vannacht voelde ik een heel verdrietig moment, had te maken met je onbegrepen voelen als moeder.
Mooi om je blog te lezen.
grtz AmoorahNL (op Twitter)

Tanja zei

Lieve Ellemijn,

Ik moest de laatste dagen veel aan je denken en heb je dus een mail gestuurd, maar kreeg deze terug. Werkt je oude adres niet meer?

Liefs Tanja

Tanja zei

Lieve Ellemijn,

Ik moest de laatste dagen vaak aan je denken en heb je dus een mail gestuurd. Maar ik krijg hem weer terug... werkt je oude mailadres niet meer?

Liefs Tanja

Debora zei

Ontroerend en aangrijpend je blogs. Nooit geweten dat jij dit met je mee zou dragen....Zo`n positieve, stralende ziel, iemand die heel veel liefde uitstraalt, heel spiritueel, zo kom je op mij over! En dat ben je ook! Respect heb ik voor je echt waar! De rest wat ik je wil vertellen doe ik je persoonlijk als ik je weer is tegenkom in AH.

Veel liefs en kracht voor jou, Debora