Mijn lieve kind,
18 jaar. Achttien jaar. ACHTTIEN jaar geleden zat je nog in mijn buik, was je nog helemaal van mij en leefde je nog. Je bestond, je was er. Jij was in mij. Ik kon je voelen. Je was er zo echt.
Achttien jaar geleden, mijn meisje. In al die jaren voelde ik me niet zo sprakeloos, woordeloos als vandaag. Leeg.
En het spijt me, sorry, liefje, maar ik voel me radeloos. Achttien jaar. Achttien jaar zonder jou. Ik wil wel schreeuwen; "Mijn kind, mijn kind!!!! Waar is mijn kind? Iemand! Geef mij mijn kind terug. Alsjeblieft. Waarom nou toch? Ze hoort bij mij. Ze is onderdeel van mij. Mijn hart, mijn ziel, mijn leven. Ze is mijn kind. MIJN kind. Ik mis haar al achttien jaar. Dat is zo lang. Het doet zo'n pijn. Het verscheurt. Het verplettert. Het verpulvert. Want ze hoort bij mij en ze is er niet.”
Je bent er niet, liefje...
Ja, nee, natuurlijk ben je dicht bij me, je zit in mijn hart, in mijn gedachten, je leeft in mijn fantasie en ja, dat troost heus wel, maar het is niet genoeg. Vandaag niet. Nu even niet. Ik wil je voelen, ruiken, horen, proeven, zien. Ik wil dat je bij me bent. Ik wil je kunnen bewonderen. Trots op je kunnen zijn. Zelfs boos op je kunnen zijn. Van je kunnen houden. Dat doe ik nu ook, och ja, mijn lieve kind, ik hou de hele wereld van je! Maar het is liefde die vervliegt want je kunt hem niet absorberen, opzuigen, inademen. Niet fysiek. Niet echt. Niet echt echt.
Je leeft in mij maar ik zou zo graag willen dat je met me leefde, naast me, voor me uit…
Maar zo is het niet en dat valt me vandaag heel erg zwaar.
Nou ja, we weten allebei dat het vanavond beter gaat. Dat het moment komt dat je geboren werd, het moment dat we twee werden, het moment dat ik je los liet. Dan zucht ik diep en laat ik je weer gaan. In vrije vlucht. Met alle liefde die ik in me heb. Alle liefde die achttien jaar lang gegroeid is. Groter dan mijn hart, mijn liefje.
Kus je je zusje en je broertje van me? Daar waar jullie samen zijn. Ja, je weet, ik denk jullie samen op een ongrijpbare plek, misschien tegen beter weten in, maar het is de enige manier, liefje.
Ja, ja, ik hou op. Genoeg. ik weet het.
Ik hou van jou, mijn lieve meisje.
Kus van je mama.
Oh en liefje, gefeliciteerd met je achttiende verjaardag.
Kuskuskus
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten